Hayatımız boyunca bir çok kişi oluruz. Birilerinin bir şeyleri. Hepsinden biraz biraz. Ama bir gün geliyor ve hayatınızdaki diğer tüm sıfatlar tek bir sıfatın arkasında kalıyor. Anne, tamamen anne! Artık “Tamamen Anne” olmuş sevgili arkadaşlarım. Evet bu yazım benim ve benim durumumdaki anneler için.
İçindekiler
Dönüşmek
Hayatınız boyunca annemizin asi kızı, birilerinin kankası, sevgilisinin bir tanesi gibi sıfatlara sahip olduk. Öğrenci olduk, şirketin gözde elemanı, grubun lideri belki. Ama bir gün hayatımıza yeni bir sıfat eklendi. Annelik. Her ne kadar ben başka olacağım deseniz de, farklı bir tutum sergilemeye çalışsanız da bir yerde biz anneler aynılaşıyoruz. Tamamen anne olduğumuz bir noktada kesişiyoruz.
İşte bende şuan tam o noktadayım. Tamamen anne olmuş durumdayım. Eksiksiz ve her şeyden önce, herkesten önce anneyim. Yemek saatlerinde, uyku saatlerinde, mola zamanlarında, gecenin bir yarısı, günün en alakasız anlarında. Şu an hayatımda çocuklarımın önüne geçebilecek bir anım veya olayım yok. Çünkü ben yaş aralığı pek fazla olmayan iki erkek çocuğunun annesiyim. Depresyona girmiyor, hasta olmuyor, yorulmuyor, acıkmıyor, uyumuyorum. Bunların hiç birinin benim için hayati bir önemi yok. Bunlar vakit gerektiren şeyler ve benim bunlar için hiç vaktim yok.
Sizce de delilik değil mi?
Psikolojik olarak bu kadar önemsediğiniz bir varlık için her şeyi yaparım deseniz bile vücudunuzun da bu tempoya uyabiliyor olması sizce de olağan üstü değil mi? Bana göre delilik midir bilmem ama gerçekten insan üstü bir durum. İşte bu tamamen anne olmak ve anneliğinizin diğer tüm sıfatlarınızın önüne geçmesi. Sizi ve hayatınızı ele geçirmesi. Üstelik tüm bunlar olurken size tarifsiz güzellikte duygular yaşatması.
Yaş aralığı çok olmayan iki çocuk ve günümün tamamı nerede ise onların sadece (!) temel ihtiyaçlarını karşılamak ile geçiyor. Bu durumdan hiç şikayet etmiyorum sanmayın. Serzenişlerimin çoğunluğu yine çocuklarım ile kaliteli ve onlara daha özel anlar yaratamamaktan kaynaklı. Bu kaygımı sadece siz anne olan arkadaşlarım anlarsınız. Birbirinin akranı sayılan küçük çocuklarla o zorlu 2 sene sürecini yaşıyorum. Şu an mecburen tamamen anne olmak zorundayım. Ama bu zamanlarda su gibi akıp gidecek biliyorum. Belki zaman zaman şikayet ettiğim bu günleri özlemle anımsayacağım. Sonra ne mi olacak?
Ya sonra?
Bu birbirinden güzel iki çocuğun en iyi arkadaşı, bir tanecik melekleri, her zaman en kıymetlileri olacağım. Sonra yine birilerinin sırdaşı, birlerinin şımarık kızı, birilerinin sevgilisi, kankası olacağım. Tamamen anne olduğum şu zamanlar hayatımdaki anılarıma, deneyimlerime, başardıklarıma nicelerini katmış olarak, büyümüş olarak geride kalacak.
Anne olmaya dair her şey çok güzeldir. Tamamen anne olmakta. Ne kadar zor olduğunun hiç bir önemi olmadan hemde.
Sevgiler..
Diğer yazılarıma buradan,
Instagram hesabımıza buradan ulaşabilirsiniz.
