Herkese merhabalar, Kader’in Gebelik Günlüğü 18. Haftayı yazıyor! Bu hafta ile birlikte değişen vücudum, artan iştahım ve abartan hormonlarım sayesinde kendimi tam olarak “hamile” gibi hissediyorum.
Ayrıca bu hafta önemli bir gelişmeyi de içerisinde barındırıyor. TEKMELİYOR! Minik kızım resmen annesini tekmeliyor. Geçtiğimiz hafta da bir şeyler hissediyordum ama emin olamıyordum. Bu hafta tekmelerini hatta hıçkırık olduğunu varsaydığım daha hafif vuruşlarını bile hissediyorum. Ne müthiş şey. Ne ulvi. Yaşadığım her anı, anıyı büyük bir coşku ve şükür ile karşılıyorum. Minik kızımın kasları yeterince güçlendi demek ki 🙂
Giyim Kuşam
Artık pantolonlarımın düğmeleri kapanmıyor. Dersim olmadığı zamanlar beli lastikli pantolon taytlar ile (çünkü oturunca düğme baskı yapıyor), dersim olduğunda ise elbiselerle günü geçiriyordum taa ki bu haftaya kadar. Hafta sonu bir kaç mağazanın hamile giyim reyonlarını inceledim ama hem çok fazla seçenek yok hem de göbeği tam gelen şeylerin, bedeni büyük geliyor. Sanırım geçiş dönemi bu dönem. Resmen buhran içerisindeyim. Hele ki hamile kıyafetleri üzerindeki “baby is loading” vari resimler yok mu? Arkadaş çalışan hamileleri de düşünün biraz 🙂 Hoş metrobüste kullanmak üzere bir tane alsam yeridir, kimsenin yer vermemesini geçin, yer isteyenlere hamileyim diyemiyorum. Eğer karşımdakinin benden daha kötü durumda olduğunu görüyorsam, kalkıyorum. Ah metrobüs, ah!… +3,5 kilo almış bulunmaktayım. Doktorum 15-16 kilo alabileceğimi söyledi. Doğum sonrası aldığım kiloları nasıl vereceğimi düşünmek bile istemiyorum..
Belirtiler
- Uyku, hep uyku. Kafamı koyduğum her yerde uyku isteği. Allah’ım nasıl tatlı bir uyku. Avcılar’da koyduğum başımı, Söğütlüçeşme’de kaldırıyorum, o kadar vahim durum.
- Fazla alıngan hissediyorum bu sıra, zaten gözyaşı hazırda bekleyen biriydim, her şeye ağlıyorum. (Eşim her yaptığımı alttan alıyor. Kalpler ve öpücükler ona)
- Unutuyorum. Neyi nereye koymuştum, onun ismi neydi, şuna mail atmış mıydım? Bu dönemde doğal olduğunu söylüyorlar. Umarım öyledir.
- Ve baş ağrısı, tarifi olmayan baş ağrıları tünüyor ve ilaç almak istemediğimden uzun süre benimle kalıyor.
Bu arada gebeliğimden iki ay önce başladığım Folik Asit’e hala devam ediyorum. ( Folik1)
Kızıma Not
Cesur kızım, tekmelerini hissediyorum. “Buradayım anne” diyorsun. Artık iletişimimiz sağlamlaştı ve ben bu durumdan çok mutluyum. Bu hafta esneme ve hıçkırma çalışmaları yapıyorsun, tamamlanan el ve ayak parmakların ile parmak izin bile var. Tatlı patates büyüklüğüne ulaştın.
Gelecek hafta görüşmek üzere 🙂
Her gebeliğin ve her gebe kadının birbirinden farklı olduğunu lütfen unutmayın. Yazdığım şeyler referans olabilir ancak ölçü değildir. En doğru bilgiyi doktorunuzdan edinebilirsiniz. Mutlu gebelikler 🙂
Gebelik günlüğümün tamamına ulaşabilmek için BURAYA,
İnstagram hesabımıza ulaşmak için BURAYA tıklayabilirsiniz.
